Themen - Bibeltexte op Kölsch

Bibeltexte op Kölsch

  • Dt 11, 26-28.32: Sähn ov Floch Wilhelm Weber
  • Gn 18, 1-5; 8b-16a: Der Häär beim Abraham zo Besök Wilhelm Weber
  • Koh 3, 1-8: Alles hät sing Stund Wilhelm Weber
  • Jer 17, 5-8: Besser op der Herrgodd vertraue als op Minsche baue Wilhelm Weber
  • Mt 7,21-27: Op Fels gebaut - op Sand gebaut Wilhelm Weber
  • Mt 8, 23-27: Der Storm op däm Sie Wilhelm Weber
  • Mt 24, 35-39: Pass op, wat noch all kütt! Wilhelm Weber
  • Mk 2, 1-12: Dä Gelähmte un sing Heilung Wilhelm Weber
  • Mk 2, 21f.: Vun ahl un vun neu Schläuch Wilhelm Weber
  • Mk 2, 23-28: Der Sabbat es für der Minsch do, nit ömgedriht Wilhelm Weber
  • Lk 3, 10-14.18: Wat solle mer dun? Wilhelm Weber
  • Lk 6, 17.20-23: Sillig, ehr ärm Hööschte Wilhelm Weber
  • Lk 18, 1-8: Dot bedde ohne opzohüre! Wilhelm Weber
  • Lk 18, 18-27: Vom Rich-sin un vom Christ-sin Wilhelm Weber
  • Jo 2, 1-11: De Huhzigg zo Kana Wilhelm Weber
  • Phil 4, 4-7: Dot üch alle Dag vun Hätze freue! Wilhelm Weber
  • 1 Petr 3, 15-18: Wat es üüre Hoffnung? Lesung 2018 Wilhelm Weber
  • 1Thess 5, 16-22: Dot üch zo jeder Zigg freue! Wilhelm Weber
  • Jak 2, 1-5: Es üüre Benimm gägenövver Riche anders wie gäge Ärme? Wilhelm Weber
  • Offg 21, 1-5a: Ich maache alles neu Wilhelm Weber

  • Dt 11, 26-28.32: Sähn ov Floch Wilhelm Weber

    Eines Dags sproch der Mose zo singem Volk:
    Hügg well ich üch vür Auge halde,
    wat üch zom Sähn wääde kann un wat zom Floch:

    zom Sähn,
    wann ehr op de zehn Gebodde vum Herrgodd hüre dot,
    dat dun ich üch dringend rode;

    zom Floch,
    wann ehr nit op de zehn Gebodde vum Herrgodd hüre dot,
    wann ehr villmih ene andere Wäg goht,
    als wie ich üch hügg rode,
    un wann ehr andere Gödder nohlaufe dot,
    die ehr fröher nit gekannt hat.

    Ich sagen üch hügg met Nohdruck:
    dot de zehn Gebodde vum Herrgodd nit vergesse
    un dot üch donoh richte!

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Gn 18, 1-5; 8b-16a: Der Häär beim Abraham zo Besök Wilhelm Weber

    De Häär dät dem Abraham bei de Eiche vun Mamre erschinge.
    Der Abraham soß en der Meddagshetz am Zeltengang.
    Hä dät opluuere un soch drei Mannslück vör sich stonn.
    Hä sprong op un leef inne entgäge,
    worf sich op de Boddem und saht:
    Minge Häär, wann ich di Wohlgefalle gefunge han,
    gangk nit an dingem Knääch vorbei!
    Mer weed jet Wasser holle;
    dann künnt ehr üch de Föß wäsche
    un üch ungerm Baum usräste.
    Ich well e Stöck Brud holle,
    un ehr künnt üch stärke un wiggertrecke;
    dann dodröm sid ehr jo bei üürem Knääch vorbei gekumme.
    Se gove zor Antwood:
    Dun wat do gesaat häs!
    Der Abraham dät inne ungerm Baum opwaade,
    während se am Esse wore.
    Se frogten in: Wo is ding Frau, et Sara?
    Do em Zelt, saht hä.
    Dann sproch der Häär:
    En einem Johr kummen ich widder vörbei,
    dann weed ding Frau ene Sonn han.
    Et Sara dät am Zeltengang luustere.
    Der Araham un it woren als ärg ald.
    Se woren en de Johre gekumme.
    Et Sara hat de Wähßeljohre ald lang hinger sich.
    It dät stell en sich erenlaache un daach:
    Ich ben doch ad ald un verbruch
    un soll dat Glöck vun der Leevde erfahre?
    (Et Sara wor ald nüngsig Johr ald.)
    Och minge Männ es ad ene aale Kääl.
    (Der Abraham wor ald hundert Johr ald.)
    Do saht der Häär för de Abraham:
    Woröm laach dat Sara un säht:
    Soll ich in ech noch Pute krige,
    ovschüns ich esu ald ben?
    Es beim Häär jet unmöglich?
    Nöchs Johr öm dieselbe Zigg kummen ich widder vörbei,
    dann hät et Sara ene Jung.
    Et Sara dät bestrigge, dat et gelaach han sollt.
    Et hat nämlich Muffesause.
    Der Häär ävver saht: doch do häs gelaach.
    Die Männer stundten op
    un trocken en Richtung Sodom.

    Su wigg die hillige Wööd.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Koh 3, 1-8: Alles hät sing Stund Wilhelm Weber

    Alles hät sing Stund.
    För alles wat ungerm Himmel passeet, gitt et en bestemmte Zigg:
    en Zigg zom Kinder Krige - un en Zigg zom Stirve:
    en Zigg zom Planze - un en Zigg zom Ernte;
    en Zigg zom Ömbränge - un en Zigg zom Heile;
    en Zigg zom Avrieße - un en Zigg zom Opbaue;
    en Zigg zom Kriesche - un en Zigg zom Laache;
    en Zigg zom Klage - un en Zigg zom Danze;
    en Zigg zom Stein werfe - un en Zigg zom Stein zosamme ze drage;
    en Zigg zom Knutsche - un en Zigg för zickig ze sin;
    en Zigg zom Söke - un en Zigg zom Verleere;
    en Zigg zom Behalde - un en Zigg zom Fottwerfe;
    en Zigg zom Zerrieße - un en Zigg zom Zesammennihe;
    en Zigg zom Muul halde - un en Zigg zom Schwaade;
    en Zigg zom Gäänhan - un en Zigg zom Hasse;
    en Zigg för de Kreeg - un en Zigg för de Fridde.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Jer 17, 5-8: Besser op der Herrgodd vertraue als op Minsche baue Wilhelm Weber

    Dat sät der Här:
    Unmöglich is dä,
    dä op Minsche sing Vertraue setz;
    dä sich an enem Hampelmann festklammere deit,
    statt op der Herrgodd zo luure.
    Hä es wie Gestrüpps en der Steppe,
    dat noch nie ene Schluck Wasser gesinn hätt.
    Hä levv en der Wüste op salzigem Grund,
    do wo kein Minsch wunnt.

    Gesähnt is dogäge dä,
    dä sich am Herrgodd fasshalde deit
    und sing ganze Hoffnung op in setz.
    Hä es wie ene Baum am Wasser geplanz,
    dä sing Woozele in et Wasser stipp.
    Hä bruch kein Angst ze han,
    wann de große Hitze kütt:
    sing Bläddere blieven grön.
    Selevs wann et em Johr nor e bessche rähne deit,
    brängk he sing Frooch: saftig un knackig.

    Wood Goddes.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Mt 7,21-27: Op Fels gebaut - op Sand gebaut Wilhelm Weber

    Eines Dags sproch Jesus zo singe Jünger:
    Nit dä, dä sich üvverschläät ze sage: Häär! Häär!,
    kütt in der Himmel,
    ävver all die, die dun, wat minge Vatter em Himmel well.
    Et sinner vill, die am Engk für mich sage: Häär! Häär!,
    han mer nit in dingem Name wie Prophete der Hals opgerisse,
    han mer nit in dingem Name der Düüvel usgedrevve,
    han mer nit in dingem Name Wundere gedonn?
    Dann wääde ich för die sage: Ich kennen üch nit!
    Goht mer fott, ihr Schlawiner und Räächsverdriher!
    Wä sich ming Wööd ze Hätze nimmp un deit, wat ich sage,
    dä is wie e gewitz Kälche, dat sing Huus op der Fels gebaut hät.
    Wie nu e Unwedder kom
    und der Wasserflute aanmascheert kome,
    wie de Störme tobe däte un et Hus in et Visier nohme,
    do dät dem Huus nix passeere;
    denn et wor op Fels gebaut.
    Wä sich evver ming Wööd nit zo Hätze nimmp un nit deit, wat ich sage,
    dä is wie ene dumme Kääl, dä sing Huus op Sand baue dät.
    Wie no dat Unwedder kom
    un de Wasserflute aanmascheert kome,
    wie de Störme tobe däte un et Huus in et Visier nohme,
    do dät et in sich zosamme krache
    un wor total kapodd.

    Dat is de Fruhbotschaff für hügg.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Mt 8, 23-27: Der Storm op däm Sie Wilhelm Weber

    Eines Dags steeg Jesus en et Boot,
    un sing Jünger däten im nohkumme.
    Op einmol kom ene mächtige Storm op
    un dat Boot woodt vun de Welle üvverflutet.
    Der Jesus ävver wor am Schlofe.
    Do däten de Jünger in wach maache.
    Se hatte Kadangs un reefe:
    Häär, dun uns rette, mer gon kapodd.
    Hä saht:
    Woröm hat ehr so e Muffesause, ehr Bangedresser?
    Hä stund op un dät däm Wind und däm Sie dräue,
    un et woodt ganz stell.
    De Lück däte verbasert luure un sahte:
    Wat es dat för ene Minsch,
    dat selvs der Wind un der Sie för im pareere?

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Mt 24, 35-93: Pass op, wat noch all kütt! Wilhelm Weber

    Jesus sproch:
    Amen, ich sagen üch:
    Himmel un Ääd wääde vergonn,
    ävver ming Wööd wääde nit vergonn.
    Doch der Dag und de Stund kennt keiner,
    och nit de Engele em Himmel,
    noch nit ens der Sonn,
    sondern nor der Vatter.

    Denn wie et en denne Däg vum Noah wor,
    so weed et och beim Aankumme vum Minschesonn sin.
    Wie die Minsche in dä Zick vür der Flut gegesse,
    gedrunke un gehierodt han,
    bis zo dem Dag, an dem Noah in die Arche gegange es,
    un nix geahnt han,
    bis dat Wasser üvver se kom und se all versäuf hätt,
    so weed et och beim Aankumme vum Minschesonn sin.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Mk 2, 1-12: Dä Gelähmte un sing Heilung Wilhelm Weber

    E paar Dag drop wor der Jesus widder en Kapharnaum.
    Et woodt bekannt,
    en wat för enem Hus hä wor.
    Un et kome esu vill Lück zesamme,
    dat dä Plaatz nit mih recke dät,
    noch nit ens drusse vür der Dür.
    Hä dät inne sing Botschaff verkündige.

    Do brahte vier Mann ene Gelähmte.
    Vür luuter Minsche kunnte se dä nit bei der Jesus bränge.
    Doröm mahte se e Loch en et Daach
    un däte de Gelähmte mit ener Matt
    ganz höösch nohm Jesus erunderlooße.
    Wie derJesus denne ehre Glaube soch,
    saht hä för de Gelähmte:
    Ding Sünde sin der vergovve.

    Nu soße do ävver och e paar Schreffgelehte
    un däte sich frore:
    Woröm säht dä dat?
    Hä deit der Herrgodd beleidige.
    Wä kann eigentlich Sünde vergevve?
    Nor der Herrgodd kann dat!

    Met einem Uhr kräg der Jesus met,
    wat se do am schwaade wore.
    Dröm dät hä sich enmische un saht:
    Wat sid ehr do am üvverläge?
    Wat es einfacher ze sage:
    ding Sünde sin der vergovve,
    ov: stand op,
    pack ding Matt un gangk he eröm?
    Ävver domet ehr et gläuvt,
    dat der Minschesonn he op der Ääd Sünde vergevve kann,
    sagen ich zo däm Gelähmte:
    Stand op!
    Pack ding Matt unger der Ärm un gangk heim!
    Un der stundt op,
    nohm sing Matt unger der Ärm un gingk erus.
    Se all soche dat und wore ganz iggelig.
    Se däte der Herrgodd lovve un sahte:
    Esujet han mer noch nie erläv.

    Dat es de Fruhbotschaff för hügg.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Mk 2, 21f.: Vun ahl un vun neu Schläuch Wilhelm Weber

    Eines Dags dät der Jesus folgendes Gleichnis verzälle:
    Kein Minsch köm op die Idee,
    e neu Stöffche op en aal Klamöttche zo niehe;
    dann dä neue Lappe dät suwiesu widder avrieße,
    un dann es dat Loch öm so größer.
    Genau esu wennig sinnvoll es et,
    neue Wing en ahl Schläuch zo dun.
    Dä neue Wing mäht de ahl Schläuch kapodd;
    dä gode Wing läuf en de Sod un es fott,
    un die ahl Schläuch kanns do nor noch en der gääle Sack dun.
    Ne gode neue Wing gehürt en gode neu Schläuch.

    Evangelium vun unserm Häär Jesus Chrestus.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Mk 2, 23-28: Der Sabbat es für der Minsch do, nit ömgedriht Wilhelm Weber

    Us dem Evangelium nohm Markus.
    An enem Sabbat ging der Jesus üvver de Koonfelder,
    un ungerwägs däte sing Jüngere Ihre avrieße.
    Do sahten de Pharisäer för in:
    Luur die aan, wat die dun!
    Dat es doch am Sabbat verbodde.
    Hä dät antwoode:
    Hat ehr nit gelese, wat der David gedon hät,
    wie hä un sing Begleiter Hunger ligge däte
    un nix zum Müffele do wor?
    ... un wie hä zo Zigge vum Huhepriester Abjatar
    en et Goddeshuus ging un de hillige Brude oß,
    die keiner esse durf usser de Priestere
    un hä och singer Begleiter jet dovun gov?
    Un der Jesus saht wigger:
    Der Sabbat es för der Minsch do,
    nit der Minsch för der Sabbat.
    Doröm es der Minschesonn och Häär üver der Sabbat.

    Evangelium vun unserem Häär Jesus Chrestus.
    (Lob sei dir, Christus)

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Lk 3, 10-14.18: Wat solle mer dun? Wilhelm Weber

    Domols däte de Lück der Johannes der Däufer froge: Wat dolle mer dun?
    Hä gov zo Antwood:
    Wä zwei Gewänder hät,
    dä soll ein Gewand dem gevve, der kein hät,
    un wä ze esse hät,
    dä soll genauso handele.
    Et kome och Zöllner bei in, öm sich däufe ze looße,
    un däte froge: Meister, wat solle mer dun?
    Hä saht zo inne:
    Dot nit mih verlange wie fassgesatz es.
    Och Zaldate frogten in:
    Wat solle mer dann dun?
    Un hä saht för se:
    Dot keine misshandele,
    setzt keine unger Druck,
    sid zofridde met üürem Sold!
    Met denne un ville andere Wööd
    dät hä et Volk in singer Prädig ermahne.

    Dat es de Fruhbotschaff för hügg.
    (Lob sei dir Christus.)

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Lk 6, 17.20-23: Sillig, ehr ärm Hööschte Wilhelm Weber

    Eines Dags stivvelte der Jesus met sing Fründe op der Birg.
    Se komen op en Ebene un däten aanhalde;
    et woren ärg vill Jüngere dobei;
    ävver och andere komen aangelaufe:
    Minsche us Judäa, us Jerusalem,
    sogar us Tyrus un Sidon, also vun wigg her.

    Dann dät der Jesus singe Jüngere en de Auge luure un saht:
    Sillig, ehr ärm Hööschte;
    dann för üch is et Rich Goddes do.
    Sillig, ehr Hungerligger;
    dann ihr kritt satt ze esse.
    Sillig, die ehr jetz am Kriesche sid;
    dann ehr kritt noch vill ze laache.
    Sillig, wann üch de Minsche malträteere,
    wann se üch exkommelizeere, usschänge un mobbe .
    wäge dem Minschesonn;
    dot drüvver laache und loot üch de Freud net nemme;
    der Himmel is üch gewess.
    Denkt dran:
    Datselve Spill han die ald luuter gemaat met üür Vürfahre,
    vür allem met de Profete.

    Dat es de Fruhbotschaff för hügg.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Lk 18, 1-8: Dot bedde ohne opzohüre! Wilhelm Weber

    Jesus, dem Herrgodd singe Sonn, dät met enem Gleichnis verposementeere,
    dat mer luuter bedde soll
    un nit ophüre soll ze bedde.
    Hä dät sage:
    Et wor ene Reechter in der Stadt,
    dä hat kein Kadangs vürm Herrgodd
    un eets rääch nit vür de Minsche.
    Do kom en Witfrau us derselve Stadt bei en
    un wollt Rääch gesproche han gäge ne fiese Möpp.
    Lang Zigg dät hä se links lige looße,
    weil hä kein Angs für jet han moot.
    Ävver ze goder letz hät hä ehr doch geholfe,
    dat sei zo ihrem Rääch kom,
    weil se esu üvverzeugt op ihn engesproche hät,
    dat hä am Engk daach,
    se köm noch un göv em e paar för der Bilderlade.
    Do sproch der Häär:
    Höört, wat selvs dä ungeräächte Reechter gedon hät.
    Soll Godd do nit och singe Userwählte Rääch verschaffe,
    die Dag un Naach zo ihm rofe?!
    Ich sagen üch:
    Hä weed inne kootöm zo ihrem Rääch verhelfe.
    Doch . wann der Minschesonn kumme weed,
    meins do, hä deit Gläuve finge op der Ääd?

    Dat is de Fruhbotschaff för hügg.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Lk 18, 18-27: Vom Rich-sin un vom Christ-sin Wilhelm Weber

    Domols dät einer vun de föhrende Männer der Jesus froge:
    Meister, wat muss ich dun,
    öm et iwige Levve ze krigge?
    Der Jesus dät antwoode:
    Woröm deis do sage ich wär god?
    Keiner is god usser däm Eine, däm Herrgodd.
    Do kenns doch die Gebodde:
    Do solls nit frembgonn, do solls keine ömbrenge,
    do solls nit kläue, do solls nit lege,
    dun dinge Papp un ding Mamm ihre!
    Hä dät antwoode:
    All die Gebodde han ich vun klein op befolg.
    Wie der Jesus dat gehoot hat, saht hä:
    Eins fählt der noch:
    Dun alles verkaufe, wat do häs,
    verdeil dä Erlös unger de Ärme,
    un do wees för iwig ene Schatz em Himmel han;
    dann kanns do kumme un mer nohfolge!
    Der Mann ävver woodt ärg bedröv, wie hä dat gehoot hat,
    dann hä wor steinrich.
    Der Jesus dät in aanluure un saht:
    Wie schwer es et doch för Minsche, die vill han,
    en der Himmel zo kumme.
    Iher geiht e Kamel durch e Nodelöhr,
    wie dat ene Riche en der Himmel kütt.
    Die Lück, die dat hoote, däte froge:
    Wä kann dann üvverhaup en der Himmel kumme?
    Der Jesus gov zor Antwood:
    Wat för de Minsche unmögelich es,
    es för uns Hergodd allemol mögelich.

    Dat es de Fruhbotschaff för hügg.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Jo 2, 1-11: De Huhzigg zo Kana Wilhelm Weber

    Domols wor in Kana in Galiläa en Huhzigg,
    un de Mamm vum Jesus wor dabei.
    Och Jesus un sing Jüngere woren engelade.
    Wie de Wingkrög leddig wore,
    saht dem Jesus sing Mamm för in:
    Se han keine Wing mih.
    Hä gov zor Antwood:
    Mamm, wat wells do vun mer?
    Ming Stund es noch nit gekumme.
    Sing Moder gov dem Personal Advies:
    Dot, wat hä üch säht!
    Et stunte do sechs steine Wasserkrög,
    esu wie et bei de Jüdde vörgeschrivve wor.
    En jede Krog däten ungefähr 100 Liter passe.
    Der Jesus saht för de Deener:
    Dot de Krög met Wasser befülle!
    Un se mahte se voll bes an der Rand.
    Hä säht wigger:
    Scheppt us un brängt et dem Zeremoniemeister.
    Un se däte, wat se sollte.
    Dä nohm ene Schluck vun dem Wasser,
    wat zo Wing gewoode wor.
    Hä woss ävver nit, woher dä Wing kom.
    Dat wosste allein de Deener.
    Der Mungschenk leet der Bräutigam roofe
    un saht för in:
    Jederein deit zoeesch der gode Wing aanbeede
    un dann, wann der Besök zo vill gedrunke hätt,
    der weniger gode.
    Do ävver häs der gode Wing bes jetz zoröck gehalde.
    So hät Jesus sing eets Wonder in Kana en Galiläa gedonn
    un sing Herrlichkeit offenbart.
    Un sing Jüngere däten an in gläuve.

    Evangelium vun unserm Häär Jesus Chrestus.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Phil 4, 4-7: Dot üch alle Dag vun Hätze freue! Wilhelm Weber

    Schwestere un Bröder,
    dot üch alle Dag vun Hätze freue!
    Mer kann et nit off genug sage:
    dot üch freue!
    Dat ehr god sid,
    mösse de Minsche ze spüre krige.
    Ehr wisst et doch: der Häär es noh!
    Vör allem loht üch nit jeck maache vum Sorge öm et Levve!
    Un wann ehr der Häär aanroft,
    dann dot im danke
    und saht ihm, wat üch fählt.
    Un hä weed üch Fridde en et Hätz läge,
    dä huh üvver all dat erusgeiht,
    wat mer sich usdenke kann.
    Der Fridde Goddes hält us zesamme
    un in der Gemeinschaff met unserem Häär Chrestus Jesus.

    Su wigg de hillige Wööd
    (Dank sei Gott.)

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    1 Petr 3, 15-18: Wat es üüre Hoffnung? Lesung 2018 Wilhelm Weber

    Schwestere un Bröder!
    Dot en üüre Hätze Christus, der Häär, hellig halde!
    Sid immer bereit, jedem Red un Antwood zu stonn,
    dä noh der Hoffnung frög, die üch erfüllt:
    ävver dot becheide un ihrfürchtig antwoode -
    denn ehr hat e rein Gewisse.
    Dann wääde die, die schläch övver üch spreche,
    weil ehr e rechtschaffe Levve
    en der Gemeinschaff met Christus föhrt,
    sich schamme müsse, weil se üch durch de Zäng getrocke han.
    Et es besser, för en gode Tat zo ligge,
    als för en schlächte Tat,
    wann es Goddes Welle es.

    Su wigg de hellige Wööd

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    1Thess 5, 16-22: Dot üch zo jeder Zigg freue! Wilhelm Weber

    Der hillige Paulus säht:
    Dot üch zo jeder Zigg freue!
    Dot bedde ohne opzehüre!
    Dankt för alles,
    denn dat well der Herrgodd vun üch,
    die ehr dem Christus Jesus gehürt.
    Löscht der Geist nit us!
    Dot der Kall von der Prophete nit verachte!
    Pröft alles un behald dat Gode!
    Goht dem Schlächte, egal wie et op üch aankütt, us dem Wäg!

    Su wigg de hillige Wööd.
    (Dank sei Gott)

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Jak 2, 1-5: Es üüre Benimm gägenövver Riche anders wie gäge Ärme? Wilhelm Weber

    Leev Schwestere un Bröder,
    dot üüre Glaube an unsere Häär Jesus Christus
    nit dodurch belaste,
    dat ehr Ungerscheede maht zwesche de Minsche!
    Wann en üür Zosammekunf
    en opgeblose Lackaap met golde Ringe
    un staatse Kledage kütt,
    un zoglich kütt ene Ärme en dreckelige Pluute
    un ehr luurt nur op dä Kääl met de staatse Kledage
    un ehr saht: Dun dich he op die gode Plaatz setze!,
    un för dä Ärme saht ehr: Do kanns do en der Eck stonn!
    oder: Setz dich op de Ääd! -
    maht ehr dann nit ungerenein Ungerscheede,
    die sich nit gehööre?
    Opgepass!
    Der Herrgodd hät die Ärme op der Welt usgewählt,
    öm se durch ehre Glaube rich zo maache
    un zo Erve vum Reich Goddes.
    Dat hät hä denne versproche, die in gään han.

    Su wigg de hellige Wööd.

    (Dank sei Gott.)

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl

    Offg 21, 1-5a: Ich maache alles neu Wilhelm Weber

    Der Schäng saht:
    Ich han ene neue Himmel gesinn un en neu Ääd.
    Der ehschte Himmel un de ehschte Ääd sin fott,
    un och et Meer es nit mih do.
    Ich soh de hellige Stadt, et neue Jerusalem,
    vum Herrgodd her us dem Himmel erav kumme;
    die Stadt soh us wie en Braut,
    die sich för ehre Tuppes opkladunjelt hät.
    Do dät ich en laute Stemm vum Himmelsthron her höre:
    Luurt, de Wonnung vum Herrgodd medden unger de Minsche!
    Hä well ganz noh bei inne wonne
    un se solle sing Volk sin.
    Un Hä, der Herrgodd selver, well bei inne sin.
    Hä well all die Trone, die se gekrische han, avputze.
    Der Dud hätt kein Chance mih;
    un et weed och kein Troor mih gevve,
    kei Klage un kei Möhsal.
    Denn wat fröher wor, is vörbei.
    Hä, dä op dem Thron setz, saht:
    Luurt, ich maache alles neu.

    Dat sin hellige Wörd.

    Wenn Sie diesen Text downloaden möchten, klicken sie bitte hier.

    zurück zur Auswahl



    Letzte Änderung: