Forum Einloggportal
Loginname: Einen Zugang registrieren
Passwort:     Passwort vergessen?

Forum www.religion-und-spiritualitaet.de    Religion und Spiritualität    Bibelstellen  ›  Heilung eines Gelähmten (Mk 2,1-12) Moderatoren: Weber
Mitglied(er) im Forum
Keine Mitglieder und 3 Gäste

Heilung eines Gelähmten (Mk 2,1-12)  Dieses Thema wurde bisher 4.282 mal gelesen. Thema ausdrucken Thema ausdrucken
1 Seiten 1 Thema empfehlen
Weber
27 Januar 2009, 22:51 Einem Moderator melden Einem Moderator melden
Board Moderator
Beiträge: 210
Heilung eines Gelähmten  (Prädig op Kölsch 2009) (Mk 2,1-12)

Leev Fründinne un Fründe!

Bevür ich jet zom Evangelium sage,
well ich ganz koot drei Froge beantwoode,
woröm mer he su en Mess op Kölsch maache.

Eeschte Frog:
Woröm üvverhaup Dialek?
Ich will et üch sage:
Als ich vür Johre Kaplon in Kölle wor,
do saht en Frau, die sich üvver jet ärg fies opgeräg hatt, för mich:
„Jung, loss mich Platt kalle,
dann han ich mih Wööd.“
Un dann hät die Madam vum Ledder getrocke.
Wat die mir do all jesaht hatt,
hätt die im Levve nit op Huhdeutsch hingerenander gebraht.
Der Dialek is die ursprüngliche Sproch vun de einfache Lück;
dat Huhdeutsch es et Esperanto vun de Gebildete und Engebildete.
Ich ben davun üvverzeug,
dat och der Jesus Dialek gesproche hät
(villleich kei Kölsch, ävver Aramäisch,
und dat is ene hebräische Dialek).
Dialek wor die Sproch vun der Lück op der Stroß.
Un doröm däte die Uhre krigge wie Rhabarberbläddere,
wann se der Jesus in ihrer Sproch prädige hööte.
Wer Dialek sprich es nöher bei de Minsche.
Han ich nit Rääch?

Zweite Frog:
Woröm kölsche Leedcher?
Wenn e kölsch Leed im Fastelovend gesunge weed
un en der Äugelskiss üvverdrage weed,
es dat noch keine Grund,
dat Leed för de Mess zo sperre.
Op der Inhalt kütt et aan.
Mer han vürhin gesunge:
„Nimm mich su wie ich ben,
einfach su wie ich bin.
Ich weiß genau, dat ich Fähler han,
doch anders kann ich nit sin.“
Dat es e Eingeständnis vun Schuld vür Godd un de Minsche.
Ich finge dat ehrlicher un nöher am Levve als wie:
„Herr, wir kommen schuldbeladen
vor dein heilig Angesicht,
öffne uns den Quell der Gnaden,
geh mit uns nicht ins Gericht“
(GL Nr. 900 Kölner Ausgabe).
Ov denk doch ens an dat Leed vun de Bläck Föss,
dat em Vürspann en ganze Schöpfungstheologie brängk.
Wann ich ens för Kölle Maye insetze,
dann fängk dat Leed esu aan:
„Als unser Vatter do bovven de Welt gemaht,
do hätt hä et schönste Fleckche Ääd
he an de Nette gelaht.
Dann nohm hä de Mayener an de Hand und saht:
Dat is jetz üch – et gelobte Land.
He künnt ihr klüngele, bütze, singe un fiere,
ävver halt mer all die Saache
öm Goddeswille en Ihre,
un maat och nit nur ein Deil dovun kapott,
denn ihr wisst: ich sin alles;
und dann nemm ich et üch widder fott!“
Un dann kütt dat wunderbare Leed:
„Oh leever Godd, gevv uns Wasser,
denn ganz Maye hät Doosch,
oh leever Godd, gevv uns Wasser,
un helf uns in der Nut!
Dat Wasser vun Maye es god!“
Kölsche Leedcher han jet!
Han ich nit Rääch?

Dritte Frog:
Woröm Laache in der Kirch?
In der Lesung han mer et gehoot:
„Dot üch alle Dag vun Hätze freue!
Mer kann et nit off genog sage:
Dot üch freue!“
Un woröm freue mer us?
Weil die Botschaff vum Jesus en Fruhbotschaff es.
Un üvverhaup:
Vun Hätze laache künne es en god Gabe Goddes,
un die bruche mer in der Kirch nit zo versteche.
Mutzepuckele, die för ze laache en der Keller gonn,
die künne jetz in de Krypta eravsteige.
Han ich nit Rääch?

Und nu denkt noch ens an dat,
wat ich üch vürgelesse han us der Bibel.
Alsu die Saach met dem Gelähmte,
dä durch et Daach an der Jesus eraan kütt.
Met e bessche Fantasie küss de nämlich üvverall hin.
Vür Johre han ich in enem Kirchenkabarett
folgende Satz gehoot:
„Ne Rollstuhlfahrer kütt eher in der Himmel
als in en Kirch eren.“
Un dann han all Pastürsch aangefange,
Rampe för Rollstuhlfahrer ze baue – Pastur Schneider och.
Dä wor nämlich bang,
de Lück vum Rude Krütz hätte bei im ähnlich vill Fantasie entwickelt
wie die Dräger em Evangelium.
Die Eeschte-Hölp-Rabaue hätte am Eng e Loch en et Daach
vun der schön Hätz-Jesu-Kirch gemaht,
för de Rollstuhlfahrer do ganz höösch erav ze looße.
Als Pastur muss mer fies oppasse,
dat de Lückcher nit zo vill Fantasie entwickele.
Dat künnt nämlich de Kirch kapott maache.
Han ich nit Rääch?

Ävver mol ganz avgesinn vun däm künstliche Zogang,
den die Männer vum Rude Krütz do gebaut hatte,
die Geschichte, öm die et do eigentlich geiht,
hat zwei Deil:
einmol die Red vum Sünde vergevve
un dann die Heilung vun dem Gelähmte.
Der Markus, also dä dat Evangelium geschrivve hätt,
muss dat irgendwie zosammegeknüddelt han.
Woröm? Dat weiß keiner.

Vun wäge Sünde vergevve.
Der Jesus dät nit sage und nit froge,
wat dä Gelähmte en singem Levve all aangestallt hatt.
Der Häär hätt sich doch eesch schlau maache künne,
wat hä do för e Kaliber vür sich hatt.
Wann hä die entscheidende Froge nit em Kopp hatt,
kunnt hä jo nohluure en enem ahle Gebeddbooch.
Do steiht et dren:
Häs do Unschamhaftiges gedonn? Allein oder met andere?
Un wie off?
Do hät hä esch jet gewahr weede künne.
Ävver nix, hä säht einfach: ding Sünde sin dir vergovve.
Su geiht mer nit met de Schulde vun andere Lück öm.
Der Jesus kunnt fruh sin,
dat singe Professor für Moraltheologie nit in der Nöh wor;
dä hätt däm jet anderes verzallt.
Moraltheologen sin nämlich Anwälte vun der Geräächtigkeit!
Un Jesus? Es dä nit gerääch?
Ja, jo es dä gerääch!
Ävver dä mäht de Lück nit kapott met singer Geräächtigkeit,
sonder gitt dene en neu Chance,
et besser ze maache.
Han ich nit Rääch?

Un dat met der Heilung vun däm Gelähmte,
dat es en Saach för sich.
Villleich darf mer dat nit ganz esu wörtlich nemme.
Ich han ens en Prädig gehoot,
do braht der Pastur folgende Vergleich.
En Frau deiht morgens ehre Ehemann (dat Altargeschenk) wecke,
der wie gelähmp in de Feddere lett
un partu nit opstonn well.
Op eimol kräht se de Wod
un dät schreie:
„Tünnemann opstonn!
Wer suffe kann, kann och arbeide!“
Un do kunnt hä opstonn.
Nä, han ich gedaach: dat is zo banal.
Un dann han ich hin un her üvverlaht
un dann hatt ich et:
Mer muss dat Wunder psychiolonisch verstonn.
Der Jesus hätt dem ärme Höösch Moot gemaht,
ob sing eigen Kraff un op Godd ze vertraue.
Un do hätt et geklapp.
Un wann mir jetz einer säht,
er hätt dat nit kapeert,
dann gläuv ich im dat sugar.
Denn richtig begriffe han ich dat och nit.
Mer muss och im Levve nit alles begriefe.
Han ich nit Rääch?

Ich hüre jetz op.
Ehr sid jo doch luuter am laache.
Wat soll ühre neue Pastur nur vun üch denke?
Maht dat nur nit bei däm am Äschermeddwoch in der Kirch!
Ja, jo dürft ehr kumme,
ävver benemme mööt  ehr üch!

Statt Amen sage ich hügg Tschüß
und dreimol Maye Mayoh!

geloggt Offline
PrivatnachrichtPrivatnachricht
1 Seiten 1 Thema empfehlen
Thema ausdrucken Thema ausdrucken

Forum www.religion-und-spiritualitaet.de    Religion und Spiritualität    Bibelstellen  ›  Heilung eines Gelähmten (Mk 2,1-12)

Thema Bewertung
Für dieses Thema existiert derzeit keine Wertung